Deze bijdrage van Lukas de Groote verscheen eerder in Stethoscoop op Genesis, uitgegeven door de stichting Amphora Books, 2010.

Rebekka’s tweeling.

De NBV vertaalt deze verzen zo:
De kinderen in haar (Rebekka’s) lichaam botsten hard tegen elkaar. Als het zo moet gaan, dacht ze, waarom leef ik dan nog? En ze ging bij de HEER te rade.
De HEER zei tegen haar: Twee volken zijn in je schoot, volken die uiteengaan nog voor je hebt gebaard.

De Herziene Naardense Bijbel heeft:
De zonen slaan in haar binnenste tegen elkaar aan en zij zegt: als het zo gaat, waarvoor dien ik eigenlijk? En ze gaat heen om raad te zoeken bij de Ene.
Dan zegt de Ene tot haar: twee volkeren in je schoot, twee stammen zullen vanuit jouw ingewand scheiden;

In dit verhaal gaat het over de zwangerschap van Rebekka. Als zij eindelijk, na twintig jaar huwelijk, zwanger is geworden op voorspraak van haar man Isaäk, blijkt ze een tweeling in haar schoot te hebben. Maar die twee ongeboren kinderen maken al ruzie voor zij geboren zijn.
Er zijn enkele dingen die opvallen in deze verzen. Allereerst is het vreemd dat Rebekka niet bij haar man ‘te rade ging’, maar bij de Heer. Isaäk was als tussenpersoon opgetreden en door zijn voorspraak was Rebekka zwanger geworden. Wat was er logischer dan dat zij eerst naar haar man gegaan was, waarna beiden tezamen de Heer om opheldering konden vragen. Had Rebekka niet veel vertrouwen in het beoordelingsvermogen van haar man?
Ook opmerkelijk zijn de woorden die de schrijver gebruikt om Rebekka’s schoot mee aan te duiden. De NBV heeft het over ‘lichaam’ en ‘schoot’. Oussoren over ‘binnenste’, ‘schoot’ en ‘ingewand’. De schrijver gebruikt inderdaad drie verschillende woorden, maar het specifieke woord voor ‘baarmoeder/uterus’ gebruikt hij niet. Zou de schrijver vinden dat dit woord ‘rèchem’, ‘baarmoeder’ hier niet van toepassing is, omdat dit woord symbolisch is voor ‘ontferming’, ‘mededogen’. En daar is tussen haar twee kinderen geen sprake van.