Jezus neemt de woorden van Prediker over in zijn ‘bergleer’. Lucas 12 is de Lucas-versie van de bergrede in Matteüs 5-7: je kunt nog geen stap aan je leven toevoegen met al je stress en gezwoeg. Elke dag is een dor God geschonken dag. Aan ons de kunst om – zoals de bloemen en de vogels – uit zijn hand het leven te genieten. Daarnaast is het onze verantwoordelijkheid om te doen wat onze hand vindt om te doen in dienst van het koninkrijk van God en de daarbij horende gerechtigheid.
Vanuit de ‘aanvaarding à la Prediker’ en het geloofsvertrouwen in God kan een mens zich losmaken van de drift tot zelfbehoud die zich uit in zorg voor hypotheken, verzekeringsvoorwaarden, belastingaanslagen, over- of onderwaarde van een huis, veilig stellen van een erfenis, nog meer geld willen verdienen… In Lucas 12: 13-21 veegt Jezus de vloer aan met zo’n levenshouding.
Dietrich Bonhoeffer heeft ooit gezegd: een christen heeft zijn handen vrij voor de ander, omdat hij/zij over het eigen leven geen stress heeft; daar is immers al voor gezorgd door God zelf.